‘De kracht van deze woonvorm is dat er niet vóór bewoners wordt gedacht, maar samen mét hen. Zij geven zelf aan welke activiteiten ze willen doen. Zo kunnen ze in de ontmoetingsruimte mee-eten, er is een gymclub en een spelletjesmiddag. Ook werken bewoners mee aan de herinrichting van de tuin. Een rolstoelafhankelijke bewoonster gaf zelfs geschiedenislessen aan kinderen uit de buurt.’
‘Bijna iedereen wil het liefst zelfstandig blijven wonen. Dat verandert niet als je ouder wordt, je meer zorg nodig hebt en te maken krijgt met fysieke beperkingen. Het thuisgevoel is het uitgangspunt voor Waterrijk. Het is fijn wonen en er is veel reuring in de buurt, met een basisschool, een supermarkt en een gezellig, bruisend plein.’’
Wat vind je leuk, wat doe je graag?
Wij delen het pand met 4 bedrijven en kantoren. Zo heeft bewonersconsulente Miranda Reerink van Woonzorg hier ook een eigen plek. Doordat we zo dicht bij elkaar zitten, werken we goed samen en blijven de lijnen kort. We lopen makkelijk naar elkaar toe. En voor de bewoners zijn we altijd dichtbij.’
‘Alle nieuwe bewoners krijgen bezoek van iemand van de wijkstichting Noabers van Waterrijk Dichteren. De stichting beheert met vrijwilligers de ontmoetingsruimte. Centraal in de kennismaking met nieuwe bewoners staan de vragen: ‘Wat vind je leuk, wat doe je graag?’ Dat biedt een mooi aanknopingspunt. Eenzaamheid krijgt hier geen kans.’
‘Uitdagingen? De samenwerking tussen bewoners is niet altijd makkelijk; bij onenigheid lopen ze soms boos weg. Gelukkig is er ook veel verbondenheid. Als iemand tijdens het koffiedrinken zegt “ik moet naar het ziekenhuis”, is er altijd wel iemand anders die roept: “ik breng je wel even”. Dat is hier de normaalste zaak.’