Binnenkijken

‘Hier valt nog een hoop te zien’

Charles Purkins (99) in IJmuiden

  1 minuten leestijd

Al meer dan 70 jaar huurt Charles Purkins bij Woningbedrijf Velsen. Aan verhuizen naar een seniorenhofje moet hij nog niet denken.

‘Mijn vrouw en ik ontmoetten elkaar vlak na de Tweede Wereldoorlog in IJmuiden, waar ik mijnen uit de Noordzee ruimde. Eenmaal getrouwd verliet ik het leger en verhuisden we naar Engeland. Omdat mijn vrouw daar niet kon wennen, waren we na 9 maanden al weer terug in Nederland, in Velsen.’

‘Een huis vinden was onmogelijk. We wilden ons inschrijven voor een woning, maar de gemeente zei ‘eigen mensen eerst’. We hebben nog bijna 7 jaar bij mijn schoonmoeder ingewoond en kregen eindelijk in januari 1954 van het Gemeentelijk woningbedrijf, later Woningbedrijf Velsen, onze woning aan de Lange Nieuwstraat. Hier zijn wij al die tijd blijven wonen. Een aantal van onze kinderen is er geboren.

‘Vlak na de oorlog hebben we nog bijna 7 jaar bij mijn schoonmoeder ingewoond’

Charles Purkins in zijn huurwoning van Woningbedrijf Velsen

In 1954 bedroeg de huur 9 gulden en 80 cent per week. Die werd elke dinsdag opgehaald door een opzichter van de gemeente. Gas en elektra ging via een dubbeltjesmeter. Zo’n meter zat in elke woning. Als je er een dubbeltje in gooide, had je weer even warm water. We hadden geen douche, maar een lavet, een soort grote wastafel waaraan je je kon wassen. Maar ik ging wel regelmatig douchen bij mijn werkgever, Hoogovens.’

‘Ik heb hier altijd met veel plezier gewoond, anders was ik wel weggegaan. We hebben veel buren zien komen en gaan. Er wonen in het blok geen mensen meer van vroeger. Een verhuizing naar een hofje zie ik niet zitten, dat is me veel te rustig. Hier valt nog een hoop te zien.’

Tekst: Annet Noor, foto: Jeroen Dietz

Wil je elk kwartaal Aedes-Magazine in jouw inbox?

Gerelateerde artikelen

De Tuunen op Texel

Illustratie vergrijzing