‘Van stenen naar mensen en gemeen­schappen’

Waarom is werken in de volkshuisvesting zo mooi, zo veelzijdig en soms zo moeilijk? Dat is omdat volkshuisvesting gaat over huizen, bouwen, techniek, verduurzamen en circulariteit, wetten en regels, gebiedsontwikkeling en investeren. Maar het gaat vóór alles om mensen. Mensen die - ook met een smalle beurs - een plek hebben waar het veilig en schoon is en waar je je bestaan kunt opbouwen. Luister naar de verhalen van degenen die zo’n plek niét hebben, dan weet je meteen voor wie je het doet.

De nieuwe Aedes-visie van dit jaar is niet voor niets getiteld: Samen wonen en samen leven. We realiseren ons (weer) meer dat corporaties een verantwoordelijkheid voelen die vaak groter is dan de formele taken die zij hebben. En dat zij vaak de motor zijn in de samenwerking op het gebied van wonen, zorg, welzijn en veiligheid. Een samenwerking die nodig is om duurzame wijken en buurten te realiseren waar je je thuis kunt voelen.

Dat betekent ook dat corporaties heel bewust hun grenzen moeten willen opzoeken. Maar dat kunnen we niet alleen: ook Rijk, provincies en gemeenten zijn aan zet. Harde bouwlocaties zijn de bottleneck en daarom zijn de woondeals in alle 37 regio’s zo belangrijk. Als we willen versnellen, moeten voor corporaties voldoende locaties tegen sociale grondprijzen beschikbaar komen.

Wie nu niet wil bouwen ‒ om te wachten op betere tijden met een hoger rendement ‒ laat zijn beurt voorbij gaan. Wat mij betreft mag de minister daarin nog meer regie nemen. Dwing maar af dat de bouw echt start zodra locaties zijn aangewezen en vergunningen zijn verleend.

De corporatiesector blijft de komende jaren van grote betekenis. We gaan veel investeren in nieuwbouw, we maken tempo op verduurzaming, we letten op betaalbaarheid én we zijn trekker van leefbaarheid. Ik hoop van harte dat onze huurders merken dat wij naast hen staan. Dit alles goed doen, maakt volkshuisvesting mooi, veelzijdig en soms moeilijk.

Dit is mijn laatste commentaar in het Aedes-Magazine. Ik vond het een eer om met al die betrokken medewerkers in corporatieland te mogen werken. Er moeten nog bergen worden verzet, de volkshuisvesting is nooit af. Maar corporaties hebben in het verleden én in het nu laten zien dat zij dat kunnen.