Laatst kwam ze helemaal geïnspireerd terug van een werkbezoek met de raad van commissarissen aan een Rotterdamse wijk, vertelt ze. De aanleg van het warmtenet was daar niet doorgegaan, onder andere omdat er niet genoeg draagvlak onder bewoners was. ‘Een netbeheerder zegt veel te gemakkelijk dat woningcorporaties maar moeten aansluiten op een warmtenet’, merkt ze. Maar deze transitie zal nooit gaan ‘vliegen’ zolang er geen sluitende businesscase is die huurders een warm huis voor een betaalbare prijs garandeert.
Dus heeft ze bij Alliander onder andere een innovatieprogramma opgezet met als doel de aanlegkosten van een warmtenet terug te brengen met 50%. ‘Of het ons gaat lukken weet ik niet. Het is een ambitieuze vraag. Maar het moet. Want we moeten van het gas af. En uitbreiden van de elektriciteitsnetten is niet haalbaar en draagt niet bij aan een blijvend betaalbaar energiesysteem.’
Zorgvuldig afwegen
Bij een netbeheerder is een klant nog altijd niet veel meer dan een aansluitnummer, observeert ze. Bij woningcorporaties is er juist een heel groot bewustzijn van bewoners. ‘Dat voel je als je er binnen bent. Ik heb er veel bewondering voor hoe ze bij een corporatie als Havensteder bewoners stapje voor stapje meenemen in de energietransitie.’ Ze voelt zich als commissaris ook goed meegenomen door het bestuur van Havensteder in de keuzes die te maken zijn. ‘Welke combinatie van investeringsbeslissingen een corporatie ook neemt, aan elk scenario zit een negatieve component. Het ideale scenario is er niet.’
Je hebt rekening te houden met prestatieafspraken met gemeente en huurdersorganisaties. Soms kan een beslissing huurders direct raken op een manier die niet wenselijk is, maar wil je tegelijkertijd voldoen aan de Nationale Prestatieafspraken. Daarnaast kan een maatregel van de landelijke politiek je dwingen tot bijsturen van je keuzes, somt ze op. ‘Het zijn lastige afwegingen, die je zorgvuldig wilt maken.’