Hoe ze zelf in een raad van commissarissen terechtkwam? De eerste kiem daarvoor is gelegd tijdens haar studie Bedrijfskunde in Rotterdam. Ze huurde een kamer bij een woningcorporatie en reageerde op een vacature voor een bestuurslid bij het huurdersplatform. Ze vond dat een mooie kans om een maatschappelijke bijdrage te leveren.
‘Heel veel heb ik daar geleerd van mijn collega’s bij het platform. Het werk greep me echt, ik besteedde er zo een dag in de week aan.’ Bo-Iris groeide door tot voorzitter van de huurdersorganisatie, maar moest daarmee, met pijn in het hart, stoppen toen ze na haar afstuderen voor haar werk in de consultancy naar Amsterdam verhuisde. ‘Mijn moeder is directeur-bestuurder van een kinderopvangorganisatie. Via haar kwam ik op het idee om me te verdiepen in de rol en representativiteit van de commissaris.’
Ze volgde in Maastricht 2 jaar lang masterclasses good governance. Met dat certificaat op zak ging ze in gesprek met recruiters. Maar daarin merkte ze best terughoudendheid. Recruiters werken graag met een pool van mensen met ervaring waaruit ze kandidaten voorstellen voor een vacature. In zo’n pool kom je niet zomaar, merkt Bo-Iris op, met het gevaar dat commissarissen uit hetzelfde kringetje komen.
Mooie match
‘Uiteindelijk ben ik alleen bij Wold & Waard in Groningen op gesprek uitgenodigd. Opvallend genoeg koos deze raad ervoor de volledige procedure zelf, zonder recruiter, te doen.’ Daar is ze vorig jaar aan de slag gegaan. Niet in de eerste plaats vanwege haar leeftijd, maar vooral omdat het een mooie match was: ‘Ik bracht mijn kennis mee uit het huurdersplatform en mijn werkervaring in digitale transformaties in organisaties.’ Dat paste goed in het profiel dat Wold & Waard zocht.