Zekerheid van bestaan

Het begrip bestaanszekerheid is niet nieuw. Het bestaat al sinds er bestaansonzekerheid bestaat, dus sinds er mensen bestaan. Maar dit najaar was het opeens, hoe bestaat het in het op vijf na rijkste land ter wereld, het belangrijkste woord in de verkiezingscampagnes geworden.

Er was geen debat, geen spot en geen speech waarin het niet voorkwam. Bestaanszekerheid. Het woord werd omarmd door dezelfde politici die ontzettend hun best hadden gedaan om de bestaansónzekerheid van veel mensen zo groot mogelijk te maken.

Dat heeft alles te maken met hun geloof. Nee, niet in God, in Geld. Ze hebben de kerk verruild voor de markt. De vrije markt waarop je eerlijk, maar ook ontzettend oneerlijk, kunt verdienen. De vrije markt waardoor veel mensen die eerlijk verdienen, hun bestaanszekerheid zijn kwijtgeraakt of geen kans hebben gehad die te verwerven. Doordat anderen vinden dat ze het recht hebben om óneerlijk te delen.

De markt die ‘marktconform’ de prijzen opdrijft. De markt, die minister De Jonge, de provincie Utrecht en de U10, 10 Utrechtse gemeenten waaronder Bunnik, waar ik woon, noopte tot het sluiten van een ‘regionale woondeal’, die voorziet in het bouwen van ‘betaalbare woningen’. Sociale huurwoningen, met een huur tot € 808 per maand en middenhuurwoningen, tot € 1.100 huur per maand.

De deal voorziet ook nog in koopwoningen en wel zogenaamde sociale koopwoningen, jazeker die bestaan. Uiteraard, asociale koopwoningen bestaan ook, die zijn voor de extreem bestaanszekeren, de mensen die voor die heerlijke oneerlijke verdeling op de markt zijn.

Maar, omdat die sociale koopwoningen lang niet voor alle eventuele kopers betaalbaar zijn, heeft men nog een categorie nog goedkopere sociale koopwoningen toegevoegd, daarvoor betaal je maximaal € 355.000 . Maar zelfs die woningen zijn niet te betalen voor mensen die toch best heel aardig verdienen. Wat zeg ik, aardig, je moet ongeveer € 75.000 per jaar verdienen wil je zo’n huis van € 355.000 kunnen kopen. Dat heet dan sociaal.

Dus daarom wilde men bij ons in de gemeenteraad nog een categorie sociale koopwoningen invoeren, die maximaal € 280.000 mogen kosten. Men vond dat best een lief en aardig idee, behalve dan de VVD, maar of het ook uitvoerbaar is? Het CDA vond het verstandig om maar vast in de motie op te nemen: ‘Als marktomstandigheden het haalbaar maken’.

Daar heb je ’m weer, de zo aanbeden markt, die maakt dat de aandachtsgroepen, die steeds groter worden, altijd in de knel blijven zitten.

Corporaties willen betaalbaar wonen voor iedereen mogelijk maken. Daarom voeren corporaties een gematigd huurbeleid, met voor de meeste huurders inflatievolgende huren.

Sommige Nederlanders hebben echter te weinig inkomen om de huidige huurprijs te kunnen betalen. Corporaties kunnen dan maatwerk bieden, maar dat is vaak niet een oplossing voor de langere termijn.

Lees er meer over op Aedes.nl bij het onderwerp Huurbeleid en betaalbaarheid.

Foto: Werry Crone

Wil je elk kwartaal Aedes-Magazine in jouw inbox?