Cynthia Piqué

‘Alle mensen zijn van gelijke waarde.’ Die open en positieve levenshouding brengt Cynthia Piqué mee als huurderscommissaris bij Havensteder. In haar woning met uitzicht over de Schiehaven vertelt ze hoe dat haar werk richting geeft.

Cynthia Piqué is geboren en opgegroeid in Rotterdam. Haar Surinaamse ouders brachten haar interesse bij voor de mensen in haar directe omgeving. Nog voordat we aan tafel zitten, vertelt ze over de hotelboot beneden aan de kade die klaar ligt om Oekraïense gezinnen op te vangen. Over een dakloze meneer die vlakbij regelmatig logeert in de nachtopvang van het Leger des Heils. En over haar naaste buren.

‘We hebben maar één ding te doen’, zegt ze, ‘en dat is fijn met elkaar samenleven.’ Voor haar zit dat in kleine dingen, zoals aandacht hebben voor de mensen in je omgeving. Echte aandacht.

Midden in je eigen leven
De wereld van woningcorporaties is betrekkelijk nieuw voor Cynthia. Ze is anderhalf jaar huurderscommissaris bij Havensteder in Rotterdam. In die rol neemt ze ervaringskennis mee uit de verpleging en de thuiszorg, de maatschappelijke dienstverlening en de geestelijke gezondheidszorg. ‘Daar heb ik geleerd ernaar te streven naar mensen te kijken vanuit hun eigen perspectief en hun eigen leefsituatie.’

Ze vertelt over een ansichtkaart met een poster van Loesje, ooit ontvangen van een vriendin, met de tekst: Kijk ik om me heen, sta ik midden in mijn leven. Even laat ze een stilte vallen ..... ‘Dat geldt voor mij. Dat geldt voor álle mensen om mij heen. Iedereen staat midden in zijn eigen leven, met alles wat er op dat moment in speelt.’

Ruimte creëren voor gesprek
Vanuit dat besef brengt ze de stem van huurders aan de toezichtstafel. Probeert ze ruimte te creëren om een gesprek te hebben over wat ze in de samenleving ziet gebeuren. Over hoe politieke en beleidskeuzes het leven van mensen kleuren, en hoe bijvoorbeeld ervaren onrecht, armoede en gezondheid invloed hebben op de keuzes en opstelling van huurders.

Naast de financiële ratio’s, kpi’s en prestaties van de corporatie als bedrijf, waar het in de RvC natuurlijk ook over gaat.

Benoemen wat toegedekt blijft
Voor wie doen we ons werk? Wat hebben mensen echt nodig voor een fijn thuis? Wat zijn hun verlangens? Maar ook: wat zijn hun ongemakken? Cynthia wil benoemen wat vaak toegedekt blijft. Waar schamen huurders zich voor? Voelen ze zich serieus genomen? Voelen ze zich gediscrimineerd, vanwege een andere achtergrond? Of vanwege een beperking?

‘Die ongemakken, daar moeten we over blijven praten. Juist ook in de RvC. De polarisatie neemt toe. Ook zien we dat sommige mensen vertrouwen verliezen in bestaande instituties. Ga dan als corporatie maar eens het verhaal vertellen dat je enorm hard werkt en ernaar streeft zo veel mogelijk betaalbare woningen beschikbaar te krijgen.’ Het vraagt om bestuurlijke moed om eerst de ander te begrijpen, voordat je zelf begrepen wordt.

Eindeloos enthousiasme en tomeloze energie
Tegelijkertijd is ze optimistisch. ‘We moeten er met eindeloos enthousiasme en tomeloze energie tegenaan. De opgaven voor corporaties zijn complex en omvangrijk. Maar laten we blijven dromen over en werken aan een mooie toekomst. Zonder onze ogen te sluiten voor het ongemak en wat er werkelijk gebeurt in de samenleving.’

In het toezichtswerk zijn de verhalen uit de leefwereld van gewone mensen nodig, vindt ze. Ze ziet het als haar missie om die kleine verhalen naar een abstracter niveau te tillen en te vertalen naar beleid en strategische keuzes.

Samen geven we thuis
Havensteder heeft net een strategisch plan voor de komende jaren gepresenteerd: Samen geven we thuis. ‘Zo’n mooie titel. Zo gelaagd. Het gaat over (t)huis, over samen, over geven en gunnen. Over luisteren. Het plan gaat ook over al die lagen. Over stenen, over mensen, over onze rol in de wijken en over wat voor organisatie wij zijn en hoe wij met elkaar werken aan een thuis.’

De RvC van Havensteder gaat met regelmaat op wijkbezoek. Vorige zomer brachten ze een werkbezoek aan Bospolder/Tussendijken samen met mensen van de gemeente en van het welzijnswerk. De Gijsingsflats daar worden aardgasvrij gemaakt.

‘Ik stond bijna te springen van blijdschap’, vertelt Cynthia, ‘toen ik hoorde dat dat project van Havensteder voor het sociaal werk letterlijk de deur opende om bij de flatbewoners binnen te komen, zodat zij kunnen horen en zien wat er nog meer speelt. Ook bij mensen waarmee ze anders moeilijk contact krijgen.’

In gesprek met je partners in de wijk
Zoiets krijg je als organisatie alleen voor elkaar als je in gesprek bent met je partners in de wijk. Elkaar kent. En gezamenlijk beseft wat je, ieder vanuit je eigen belang en je eigen rol, samen te doen hebt in zo’n wijk. Zonder het werk van de andere partij over te nemen.

‘In het bestuur en toezicht van een maatschappelijke organisatie draait het om 3 dingen: ervaringskennis, vakkennis en het vermogen om een relatie met mensen aan te gaan en dus verbindingen te leggen. Je hebt ze alle 3 nodig. Soms wat meer van het een, soms wat meer van het ander. Als je die 3 in balans kunt brengen, dan kun je heel veel voor elkaar krijgen.’