‘We moeten geen kamer onbenut laten’

Kamers met Aandacht koppelt particulieren die in hun huis een kamer willen verhuren aan jongeren tussen 18 en 23 die een sociaal vangnet nodig hebben. Deze vorm van woningdelen biedt voordelen voor de jongeren, de bewoners van corporatiewoningen én de corporaties zelf. Directeur Bianca van der Neut: ‘Woningdelen zal op meerdere fronten de toekomst worden.’

Over huurders van corporatiewoningen en over jongeren uit de jeugdzorg doen vergelijkbare vooroordelen de ronde: ‘Daar is toch iets mis mee.’

‘Ongelooflijk inderdaad, dat hoor je soms. Alsof álle bewoners van een sociale huurwoning kwetsbare mensen zijn met heel weinig geld en weinig perspectief. Bijna een derde van de Nederlandse huishoudens woont in een corporatiewoning!’

‘En alsof álle jongeren die uit de jeugdzorg komen, ingewikkeld zijn. Jongeren die in aanmerking komen voor Kamers met Aandacht gaan gewoon naar school of hebben werk. Maar zij missen vaak wel een ondersteunend netwerk om al helemaal zelfstandig te kunnen wonen. Ik denk dat deze jongeren en sommige bewoners van sociale huurwoningen dé perfecte match vormen.’

‘Veel mensen die zich aanmelden voor Kamers met Aandacht zijn 50-plussers. Ze zijn alleenstaand of hun volwassen kinderen zijn het huis uit. Daardoor hebben ze ruimte over: in hun huis, maar ook in hun hart. Ze vinden het gezellig om weer wat reuring in huis te hebben. Naast een kamer bieden deze mensen graag wat informele steun en aandacht aan een jongere die dat kan gebruiken. Het kan natuurlijk ook helpen tegen eenzaamheid.’

Kamers met Aandacht kan niet zonder gemeenten, zorgorganisaties en woningcorporaties.

‘Absoluut. Zonder deze organisaties kunnen wij ons werk eigenlijk nauwelijks doen. Om te beginnen zijn het de zorgorganisaties die de jongeren bij ons aanmelden: de jeugdzorg en de maatschappelijke opvang. Zij zorgen ook voor een vaste begeleider die de jongere minstens 1 keer per week bezoekt en ook het aanspreekpunt is voor de kamerverhuurder.’

‘Gemeenten huren ons in voor de werving van de woonruimte en het matchen van een verhuurder en de jongere. We doen dat nu al samen met 52 gemeenten. De meeste gemeenten willen graag dat corporaties met ons samenwerken en hun huurders toestemming geven een kamer onder te verhuren.’

‘Corporaties zijn voor ons dus ook belangrijke partners. In de ruim 2 miljoen corporatiewoningen zitten ongetwijfeld veel onbenutte, lege kamers. Corporaties kunnen ons helpen bij de werving. Mitros in Utrecht doet dat bijvoorbeeld. Onlangs stuurde deze corporatie informatie over ons mee in hun mailing aan huurders. En bij Mitros behouden jongeren hun inschrijftijd als zij zo’n kamer accepteren.’

Corporaties moeten wel durven.

‘Ik zie dat sommige corporaties huiverig zijn voor de juridische gevolgen van deze vorm van woningdelen. Die angsten zijn onterecht. Om corporaties te ontzorgen, hebben we een praktische handreiking geschreven (zie kader). Overigens komen we ook bij hypotheekverstrekkers dit soort koudwatervrees tegen.’

Deze vorm van woningdelen biedt ook voor corporaties voordelen.

‘Zeker. Denk alleen al aan het terugdringen van de woningnood: onbenutte woonruimte wordt nu gebruikt. Het kan corporaties ook wat lucht geven bij alle opgaven waar ze voor staan.’

‘Verschillende corporaties proberen ouderen met een verhuiscoach te verleiden om uit hun inmiddels te grote eengezinswoning te vertrekken. Deze vorm van woningdelen kan een alternatief zijn: ouderen kunnen in hun vertrouwde huis blijven wonen en jongeren vinden woonruimte. Én het is een remedie tegen eenzaamheid van oudere huurders, een vraagstuk waar corporaties ook oplossingen voor zoeken.’

‘Corporaties en gemeenten kunnen in hun prestatieafspraken overeenkomen om een bepaald percentage jongeren uit de maatschappelijke opvang of jeugdzorg te huisvesten met deze tijdelijke verhuur van onzelfstandige woonruimte. Ook dat geeft corporaties ruimte.’

Andere partijen kunnen wat opsteken van Kamers met Aandacht.

‘Ik denk dat onze werkwijze gemeenten, zorgorganisaties en woningcorporaties helpt bij omdenken. Door te kijken of ouderen hun woning willen delen in plaats van hen tot verhuizen te verleiden bijvoorbeeld. Ik geloof echt in gemengd wonen.’

‘Onze jongeren kunnen zich op hun weg naar zelfstandigheid optrekken aan de levenservaring van ouderen. Maar ze hebben ook iets te bieden: ze kunnen bijvoorbeeld helpen met klusjes of de boodschappen.’

‘Natuurlijk, kijken naar kansen in plaats van risico’s vermijden, vraagt lef. Maar ik zie dat Kamers met Aandacht een impuls kan zijn om op een andere manier te kijken naar de bestaande woningvoorraad, daar kunnen we met elkaar zo veel meer uithalen. Woningdelen zal op meerdere fronten de toekomst worden. Voor zelfstandige woonruimte voor jongeren onder de 23 jaar mag de huur niet hoger zijn dan € 442. Die woonruimtes zijn er nu gewoon niet. Misschien ben ik eigenwijs, maar laten we beginnen met woningdelen tot norm te maken voor alle jongeren onder de 23 jaar.’