In de regio Rotterdam merken we in corporatiewoningen een forse toename van huurders die niet zelfstandig kunnen wonen. Ik heb het dan over mensen die ’s nachts schreeuwend over de galerij rennen in de ban van waanbeelden. Of over verwarde of depressieve mensen die een brand of explosie veroorzaken. Schrijnende voorbeelden van mensen die ernstige overlast veroorzaken, soms leidend tot ronduit levensgevaarlijke situaties. Voor henzelf, voor hun buren en onze medewerkers.
Al in 2018 vroeg ik hiervoor in Rotterdam op bestuurlijk niveau aandacht. Op dat moment hadden we wekelijks wel ergens in één van onze huurwoningen een brand. De urgentie was evident. Ik kreeg veel bijval, onder andere van de toenmalige Rotterdamse politiechef Frank Paauw. Ook bij de politie liep op dat moment het water over de schoenen door de toename van mensen met verward gedrag die zelfstandig moesten wonen. Paauw deed zelfs de uitspraak dat er in Rotterdam meer mensen doodgaan door verwarde personen dan door terrorisme.
‘Zelfstandig wonen is voor sommige mensen een brug te ver’
Het leverde wat op: sociale wijkteams, ambulante zorg, snelle signalering en strakke escalatie. Daarmee bereikten we veel, samen met onze partners en de mantelzorg. Maar niet genoeg blijkt. Steeds duidelijker zien we dat zelfstandig wonen voor sommige mensen gewoonweg een brug te ver is.
Wat te doen? Afgelopen zomer maakte ik een ronde langs de zorgpartijen in ons werkgebied. De rode draad: voor deze specifieke groep mensen moeten we naar andere vormen van wonen. Een tussen-thuis. Voor sommigen misschien als een tijdelijke stap, voor anderen het hoogst haalbare. Wonen met zorg en begeleiding, zonder ‘los’ te laten. In hun eigen belang en in het belang van de omwonenden.
‘Onze maatschappelijke rol eist dat we juist voor deze groep een woonvorm bedenken’
De volgende stap is nodig. Maar in het tumult over woningnood dreigt onze wens voor een tussen-thuis het onderspit te delven. Met de gemeente vechten we om de schaarse bouwlocaties. Ik trek hier een streep: in de eerstvolgende prestatieafspraken met de gemeente eind dit jaar gaat het niet alleen over bouwen, bouwen, bouwen. Onze maatschappelijke rol eist van ons dat we juist ook voor deze groep mensen een woonvorm bedenken die samenleven in de stad haalbaar en houdbaar maakt. De volgende stap moeten we nu zetten.
Namens Havensteder zet ik graag mijn handtekening onder een afspraak over tussen-thuizen in Rotterdam.
Foto: Annet van Delfgaauw