Hij is de keihard werkende Nederlander, de ruggengraat van onze samenleving. Hij is de man die in de Tweede Kamer altijd zo geprezen wordt, de man voor wie ‘we’ het allemaal doen, maar voor wie veel te weinig wordt gedaan.
Hij is de gewone wonende man, Jan met de iPad. Zo gewoon is hij niet, vind ik, hij is buitengewoon geestig, energiek en positief, maar hij zit wel ‘aan de onderkant van de samenleving’ zoals men dat noemt. Ook daar ben ik het niet mee eens, dat geeft hem een stigma dat hij niet verdient. Hij zit juist midden in de samenleving, maar, hij heeft, dat is onomstotelijk waar, niet veel te besteden.
Hij heeft zich ingeschreven voor een nieuwbouwprojectje bij ons in het dorp. Er komt, op het terrein waar vroeger een kantoorgebouw stond ‘een mix van koopwoningen, koopappartementen en huurappartementen, waaronder 27 in de sociale huur’. ‘Ik denk’, zei hij, nadat hij zijn inschrijving had verzonden, ‘dat ik een grote kans maak’.
‘Er schreven zich 1.284 mensen in voor 27 appartementen’
Hij was niet de enige die dat dacht. Er schreven zich 1.284 mensen in. 1.284, voor 27 appartementen. En zo zijn er nog meer van die kleine projecten in ons dorp. Een inbreidinkje hier, een inbreidinkje daar, het zijn druppels op de gloeiende plaat van de woningnood.
Was de mens maar en slak, dan had-ie altijd zijn eigen tiny house op zijn rug. Nee, dat is ook geen oplossing. Gezellig samenwonen, gehuwd dan wel ongehuwd, zit er dan niet in. Wat moeten al die slakken eenzaam zijn.
‘Was de mens maar en slak, dan had-ie altijd zijn eigen tiny house op zijn rug’
Het wordt tijd, hoog tijd voor meer betaalbare, duurzame woningen. Meer daden graag, want in gelul… Jajaja, we kennen allemaal de gevleugelde uitspraak van PvdA-politicus Jan Schaefer. ‘Is dit beleid of is hier over nagedacht’, was een andere onvergetelijke quote van hem.
Ik wou dat we nu politici hadden zoals hij. Mensen met heilig vuur, mensen uit één stuk, mensen die niet de hele tijd denken aan hun eigen tweede, derde of vierde huis. Echte mensen, die doen wat ze zeggen en zeggen wat ze doen zonder zich te verliezen in populistisch gemitrailleur.
Dat wil ik, voor de buitengewone Jan met de iPad, die net te horen heeft gekregen dat hij één van de 1.257 afgewezenen is.
fOTO: WERRY CRONE