Ruud Geelhoed

In deze tijd van verandering, onzekerheid en forse opgaven let commissaris Ruud Geelhoed er extra op dat een corporatie wendbaar is. Net als op het basketbalveld.

Muziek, Citroën DS (de Snoek) en basketbal. Dat typeert Ruud Geelhoed in zijn vrije tijd. Als je binnenkomt valt vooral de wandvullende platenkast op. Het begon ooit met The Beatles, vertelt hij. ‘Ik was nooit zo van de Stones. Daarna volgden Pink Floyd, Roxy Music. Tegenwoordig luister ik veel Indie – muziek die uitkomt op onafhankelijke platenlabels.’

In zijn studententijd speelde hij bij de Delftse club Punch basketbal in de eredivisie. Dat heeft hem op een bepaalde manier gevormd. ‘Ik was spelverdeler, gunde een ander de score. Daar heb ik geleerd te kijken naar wat er in het team gebeurt, hoe het harmonieert en de rollen zijn verdeeld. Het gaat er uiteindelijk om wat je als team bereikt, niet om de individuele scores.’

Dingen die ertoe doen
Inzichten die hij meegenomen heeft in zijn werkende leven. Ruud heeft een lange staat van dienst in vastgoedontwikkeling bij woningcorporaties en bij zorgorganisaties in de Randstad en daarna in zijn eigen bedrijf. Hij zit vol met anekdotes.

In Den Haag was hij onder andere betrokken bij de ontwikkeling van sociale woningbouw op de Vinex-locaties Ypenburg en Wateringse Veld en bij de herstructurering van de Transvaalbuurt. Ook begeleidde hij bij een zorgcoöperatie de overdracht van zorgvastgoed van de overheid naar de individuele zorginstellingen.

‘En dan komt er een moment dat je terugblikt en denkt: ik heb aardig wat kennis en ervaring opgedaan. Kan ik de cirkel niet rondmaken en die kennis benutten in het toezicht? En zo op een andere manier verbonden zijn met de dingen die ertoe doen.’

Faseverschillen tussen organisaties
Ruud begon in 2016 als commissaris bij Brabant Wonen in Oss en ’s-Hertogenbosch. Niet in een regio waar hij ervaring heeft, wel een logische stap met zijn kennis van volkshuisvesting en zorg zegt hij, want Brabant Wonen werkt nauw samen met Brabant Zorg. Een paar jaar later volgden de commissariaten namens huurders bij 2 kleinere corporaties dichterbij zijn woonplaats: De Zes Kernen en Rondom Wonen.

Een commissaris danst eigenlijk door de schalen, zegt Ruud. ‘Je praat met huurders, je doet af en toe een werkbezoek aan de corporatie en praat met medewerkers en uiteraard met de bestuurder. Je bent in contact met de stakeholders van de corporatie. En je bent bezig met wat er speelt op het landelijke schaalniveau zoals nu met de Nationale Prestatieafspraken.’

Benaderbaar en echt weten wat er speelt
Vanuit zijn eigen werkervaringen vindt Ruud het belangrijk dat een corporatie benaderbaar is en echt weet wat er speelt. ‘Bij De Zes Kernen hebben we als raad elk jaar in een paar dorpen het gesprek met mensen die daar wonen. De huurdersorganisatie neemt daarvoor het initiatief. Omdat ze beseffen dat we als raad ook geïnteresseerd zijn in de mening van de gemeenschap. Dat is heel waardevol.’

‘Leun niet op de politieke denklijn: zelfredzaamheid geldt voor iedereen.’ Er zijn huishoudens die het water aan de lippen staat met de stijgende prijzen. Als huurders het even niet meer zien zitten, is dan de drempel laag genoeg om bij de corporatie te durven aankloppen?

In de raad van commissarissen stellen we daar vragen over, zegt Ruud. Hoe is zo’n proces is ingericht? Welke dilemma’s ervaar je? Waar zitten de blokkades? Kun je op een consistente manier maatwerk bieden aan huurders die om hulp vragen? En kun je dat dan proportioneel doen en uitlegbaar zodat je geen rare precedentwerking krijgt. Dat type vragen stelt hij.

Klopt je opstelling?
In deze tijd van onzekerheid, verandering en forse opgaven vindt Ruud het daarnaast belangrijk om te letten op de wendbaarheid van de organisatie. Ruud: ‘Net als op het basketbalveld heb je ‒gedacht vanuit een team ‒ een heldere rolverdeling nodig. Klopt je “opstelling”? Weet iedere corporatiemedewerker zijn plek in het proces? Heb je dat goed geregeld en hebben medewerkers voldoende bewegingsruimte?’

Dan kun je als organisatie goed meebewegen bij onverwachte veranderingen zoals een coronapandemie en andere onzekerheden in de wereld.

Wij verstaan ons vak
Met de Nationale Prestatieafspraken voor de volkshuisvesting hebben woningcorporaties zich nu gecommitteerd aan forse ambities voor nieuwbouw, verduurzaming, leefbaarheid en betaalbaarheid. In dat kader hoorde hij onlangs minister De Jonge zeggen dat hij hoopt op raden van commissarissen (RvC’s) die ‘spannende beslissingen durven nemen’.

Ruud: ‘Dan denk ik: bestuurders moeten goede voorstellen doen. Inzichtelijk kunnen maken wat er aan plannen daadwerkelijk mogelijk is. RvC’s toetsen die voorstellen. Ik wil er als RvC-lid vooral op letten dat we ons maximaal inzetten en in onze voorstellen een vluchtstrook hanteren niet breder dan een scheermes. Is dat dan lef? Spannende beslissingen? Nee, dat betekent dat we weten wat er kan en wat we daarvoor nodig hebben van andere partijen. Het betekent dat wij ons vak verstaan.’