Met het begrip ‘volk’ heb ik nooit veel op gehad. Het heeft te veel nare uitsluitende associaties voor me. Raar eigenlijk dat het woord volkshuisvesting me nooit heeft dwars gezeten. Tot voor kort.
Het om zich heen grijpende populisme grijpt me te veel naar de keel om volk nog neutraal op te kunnen vatten. Interessant is dan de vraag wat we onder ‘volk’ verstaan. Welk volk huisvesten we? Hebben we het over ‘eigen volk’ of over ‘bevolking’? Over uitsluiting of insluiting? Over iedereen, of over Nederlanders?
‘Tolerantie verwachten we vrijwel uitsluitend van bewoners van sociale huurwoningen’
Je bent geneigd om blindelings voor de positieve, inclusieve formuleringen te kiezen. Toch is dat, vreemd genoeg, niet wat in de geschiedenis van woningcorporaties verankerd is. We bouwden voor een zuil, voor spoorwegmedewerkers, voor ambtenaren of zelfs specifiek voor medewerkers van een fabriek. De toelatingscriteria waren glashelder. Met de beste bedoelingen. Waarschijnlijk zag niemand er iets discriminerends in. Integendeel. Het werkte emanciperend.
Pas sinds enkele decennia lieten we de exclusiviteit van koepel of werkgever los. En nu zitten we alweer middenin de volgende inclusiviteitsronde: statushouders, arbeidsmigranten, decentralisatie-cliënten uit de zorg, inclusief verwarde personen. Ze horen er allemaal bij.
‘We zouden onze scheefwoners moeten koesteren’
Ondertussen verwachten we de bijbehorende tolerantie vrijwel uitsluitend van bewoners van sociale huurwoningen. Met alle gevolgen van dien. De concentratie van problemen creëert steeds sneller haar eigen vliegwiel. De vitaliteit van onze wijken holt achteruit. Je zou er haast populistisch van worden. Afijn, dat is dan ook precies wat er gebeurt. Alleen al om die reden is scheefwonen een groot goed.
We zouden onze scheefwoners moeten koesteren. En daarom ook is verruiming van de inkomensgrenzen voor een sociale huurwoning belangrijk. Laten we hopen dat die er in 2022 komt. En laten we alsjeblieft ook kijken naar mogelijkheden voor sociale huur in de ‘betere buurten’. Want wat ‘het volk’ ook is, het is in elk geval geen eenzijdige deelverzameling van mensen met veel problemen, weinig kansen en lage inkomens.
foto: Antoinette Martijnse